นักวิจัยบางคนแนะนำว่าเมแทบอลิซึมอาจเป็นโทษ แต่การศึกษาใหม่ชี้ให้เห็นว่าไม่เป็นเช่นนั้นผลงานของศิลปินเกี่ยวกับเลวีอาธานโบราณ ดมิทรี บ็อกดานอฟ/วิกิมีเดียคอมมอนส์ทุกวันนี้ ฉลามวาฬเป็นปลาที่ใหญ่ที่สุดในทะเล—เติบโตจนมีขนาดเกือบเท่ารถโรงเรียน แต่สัตว์กระดูกอ่อนขนาดมหึมาเหล่านี้ไม่ใช่ปลาขนาดใหญ่ที่สุดที่เคยว่ายผ่านมหาสมุทร ผู้เข้าชิงตำแหน่ง
หนึ่งคือปลากระดูกโบราณLeedsichthys problematicus
ว่ายน้ำประมาณ 165 ล้านปีก่อนL. problematicus ที่โตเต็มที่ ยืดตัวได้ยาวถึง 55 ฟุต และอาจหนักถึง 99,000 ปอนด์ พฤติกรรมเหล่านี้จัดอยู่ในประเภทที่เรียกว่าปลากระดูกแข็ง ซึ่งเป็นสัตว์ที่มีโครงกระดูกเป็นกระดูกมากกว่ากระดูกอ่อนM ปลากระดูกแข็งยังอยู่รอบๆ ตามรายงานของ Colin Barras สำหรับScience ร้อยละ 95 ของปลาสมัยใหม่ยังคงจัดอยู่ในหมวดหมู่นี้ แต่ปลากระดูกแข็งจริงๆ อย่างL. problematicusตายกันหมด ปลาสมัยใหม่ที่หนักที่สุดคือปลาแดดเดียว ซึ่งตัวใหญ่ที่สุดหนักประมาณ 5,000 ปอนด์
นักวิทยาศาสตร์สงสัยมานานแล้วว่าเหตุใดสมาชิกกลุ่มที่มีมวลมากที่สุดถึงเสียชีวิต และบางคนแนะนำว่าคำตอบอยู่ที่เมแทบอลิซึมของพวกมัน ตามรายงานของ Barras การศึกษาใหม่ทำให้สมมติฐานการเผา
ผลาญนี้เป็นการทดสอบ
ในฐานะผู้เขียนงานวิจัยชิ้นใหม่ซึ่งตีพิมพ์ในวารสารบรรพชีวินวิทยาอธิบายว่าการวิเคราะห์ปลากระดูกแข็งและเมแทบอลิซึมก่อนหน้านี้ไม่ได้คำนึงถึงสิ่งมีชีวิตในสมัยโบราณ รวมถึงL. problematicus “น่าประหลาดใจที่หลักฐานฟอสซิลแทบไม่ได้รับการพิจารณา แม้ว่าแอคติโนพอเทอรีเจียนบางตัวที่สูญพันธุ์ไปแล้ว [หรือปลาครีบกระเบน ซึ่งเป็นกลุ่มของปลากระดูกแข็ง] จะมีขนาดที่เทียบได้กับปลาฉลามที่ใหญ่ที่สุดที่ยังมีชีวิต” พวกเขาเขียน
นักวิจัยคำนวณความต้องการเมตาบอลิซึมของปลาโบราณ โดยใช้ข้อมูลจากปลากระดูกแข็งที่มีชีวิตในปัจจุบัน “เป็นแนวทาง” Barras เขียน การวิเคราะห์ชี้ให้เห็นว่าL. problematicusน่าจะว่ายด้วยความเร็ว 11 ไมล์ต่อชั่วโมง ในขณะที่ยังคงรักษาปริมาณออกซิเจนที่เพียงพอไว้ทั่วเนื้อเยื่อของมัน สำหรับการเปรียบเทียบ ปลามีชีวิตที่ว่ายน้ำเร็วที่สุดไม่สามารถนาฬิกาได้สูงกว่า18 ไมล์ต่อชั่วโมง Barras รายงาน
โดยรวมแล้ว ผลการวิจัยชี้ให้เห็นว่าเมแทบอลิซึมไม่น่าจะเป็นปัจจัยในการสูญพันธุ์
การศึกษาล่าสุดนี้เป็นไปได้ด้วยการประมาณขนาดที่แม่นยำของL. problematicus ตามที่ Brian Switek รายงานสำหรับNational Geographicในปี 2013 การประมาณการเบื้องต้นบ่งชี้ว่าสัตว์ขนาดใหญ่นี้มีความยาวถึง 90 ฟุต แต่นักวิทยาศาสตร์ไม่เคยพบโครงกระดูกที่สมบูรณ์ การประมาณขนาดที่แม่นยำจึงเป็นเรื่องท้าทาย ดังที่ Switek รายงานไว้ การวิเคราะห์โครงกระดูกที่ไม่สมบูรณ์อย่างละเอียดอีกครั้งแสดงให้เห็นว่าพวกมันมีขนาดประมาณครึ่งหนึ่งของขนาดเริ่มต้นโดยประมาณ โดยมีความยาวระหว่าง 26 ถึง 55 ฟุต
ดังที่ Switek เขียนไว้L. problematicus ต้องเติบโตขึ้นด้วยเหตุผลที่ดี ในยุคก่อนประวัติศาสตร์ พวกเขาต้องเอาชีวิตรอดจากผู้ล่าขนาดใหญ่ เช่น สัตว์เลื้อยคลานสี่ขาที่เรียกว่า pliosaurs
หากไม่มีเหตุผลทางเมแทบอลิซึมที่ทุกวันนี้ปลากระดูกแข็งมีขนาดเล็กกว่าที่เคยเป็น เกิดอะไรขึ้น? คำตอบยังไม่ชัดเจน คำถามนี้และคำถามอื่นๆ อีกมากมายเกี่ยวกับสัตว์เหล่านี้เป็นสิ่งที่ท้าทายในการตอบ เนื่องจากหลักฐานฟอสซิลที่มีอยู่น้อยนิด แต่บางทีการค้นพบเลวีอาธานเหล่านี้ให้มากขึ้น นักวิทยาศาสตร์สามารถไขความลึกลับโบราณของท้องทะเลได้
credit : เว็บตรงสล็อต / สล็อต / แทงบอลออนไลน์
