เว็บสล็อตออนไลน์ ความคลั่งไคล้ในการจัดอันดับการศึกษาระดับอุดมศึกษาทั่วโลกเริ่มต้นขึ้นในปี 2546 เมื่อทีมนักวิจัยกลุ่มเล็กๆ ที่มหาวิทยาลัย Shanghai Jiao Tong เปรียบเทียบมหาวิทยาลัยวิจัยของจีนกับมหาวิทยาลัยทั่วโลกการจัดอันดับมหาวิทยาลัยโลกโดย Times Higher Education-QS ตามมาในไม่ช้า ซึ่งทำให้ “แมวอยู่ท่ามกลางนกพิราบ” Ellen Hazelkorn ผู้เขียนการจัดอันดับฉบับที่สอง (มีนาคม) ฉบับที่สองและการปรับรูปแบบการศึกษาระดับอุดมศึกษา: การต่อสู้เพื่อโลกกล่าว ความเป็นเลิศของชั้นเรียน
ทุกวันนี้ มีร้านค้าหลักไม่น้อยกว่า 10 แห่ง ซึ่งส่วนใหญ่เป็นเชิงพาณิชย์
กำลังเผยแพร่การจัดอันดับทั่วโลก และอีก 150 การจัดอันดับมุ่งเน้นไปที่กลุ่มย่อยของประเทศ สถาบัน หรือสาขาวิชา
ดังที่เฮเซลคอร์นกล่าวไว้ในหนังสือของเธอ มหาวิทยาลัยและรัฐบาลต่างๆ ใช้การจัดอันดับเพื่อเพิ่มสถานะของพวกเขามากขึ้น ดึงดูดนักศึกษาต่างชาติ อาจารย์ และการลงทุน และในหลายกรณี กำหนดนโยบายที่ออกแบบมาเพื่อปรับปรุงสถานะของพวกเขาในการจัดอันดับ ในขณะที่การจัดอันดับมีจุดประสงค์เพื่อวัดคุณภาพ สำหรับความตั้งใจและวัตถุประสงค์ทั้งหมด พวกเขาส่วนใหญ่จับความมั่งคั่งของสถาบัน ความมั่งคั่งที่สะสมเมื่อเวลาผ่านไป หรือแสดงเป็นความมั่งคั่งทางเศรษฐกิจและสังคม เธอกล่าว
Hazelkorn ซึ่งเป็นที่ปรึกษานโยบายให้กับหน่วยงานระดับอุดมศึกษาของไอร์แลนด์และผู้อำนวยการหน่วยวิจัยนโยบายระดับอุดมศึกษาที่สถาบันเทคโนโลยีแห่งดับลินในไอร์แลนด์ ได้พูดคุยกับUniversity World Newsเกี่ยวกับการหมกมุ่นอยู่กับการจัดอันดับสามารถสร้างสิ่งที่เธอเรียกว่า ” แรงจูงใจผิดๆ”
แบบสำรวจของคุณพบว่าสถาบันต่างๆ ไม่พอใจกับการจัดอันดับในปี 2014 มากกว่าในปี 2006 (83% เทียบกับ 58%) สถาบันจำนวนมากขึ้นเฝ้าติดตามเพื่อนร่วมงานทั่วโลก (77% เทียบกับเกือบ 50%) และมีการใช้ “เสียงส่วนใหญ่อย่างท่วมท้น” การจัดอันดับเพื่อแจ้งการตัดสินใจเชิงกลยุทธ์ การแกว่งตัวขึ้นของมาตรการดังกล่าวบอกอะไรคุณบ้าง?
ว่าปรากฏการณ์การจัดอันดับได้ดำเนินไปอย่างรวดเร็ว โดยจะบอกเราถึงขอบเขตที่สถาบันมีความเชื่อมโยงกับสิ่งที่การจัดอันดับบอกเกี่ยวกับตนเองมากเพียงใด มันเกี่ยวกับตำแหน่งและการมองเห็น
ไม่ใช่ฐานข้อมูลขนาดใหญ่ของสถาบัน – 109 แห่งตอบกลับในปี 2014 – ดังนั้นฉันจึงดูที่สิ่งที่พูดโดยใช้พู่กันแบบกว้าง ๆ มากกว่าเฉพาะเจาะจง สถาบันที่ตอบถูกอันดับและอันดับค่อนข้างสูง และ [ผู้ตอบ] ทุกคนพอใจกับอันดับมาก มีการวิจารณ์มากมาย [ของการจัดอันดับ] อย่าเข้าใจฉันผิด แต่สถาบันที่มีแนวโน้มที่จะตอบสนอง ส่วนใหญ่มีความคิดเห็นในเชิงบวก การจัดอันดับความคิดส่วนใหญ่มีประโยชน์มากกว่าไม่ช่วยเหลือ ฉันเดาว่าแม้ว่าคุณจะ [ไม่ชอบตำแหน่งที่คุณอยู่ในอันดับ] ก็ยังดีกว่าที่จะสังเกตเห็น เชิญไปงานเลี้ยงดีกว่านั่งอยู่ที่บ้าน
เหตุใดการหมกมุ่นอยู่กับการจัดอันดับนี้จึงน่าเป็นห่วง?
การจัดอันดับบางส่วนได้รับการสนับสนุนจากรัฐบาล แต่โดยรวมแล้ว การจัดอันดับเหล่านี้สร้างขึ้นโดยองค์กรการค้า ทุกคนพูดว่า ‘ฉันรู้ว่ามันโง่มาก แต่…’ และที่สำคัญกว่านั้นคือ ผู้คนผูกติดอยู่กับชุดของตัวบ่งชี้ที่พัฒนาอย่างต่อเนื่องทุกปีและเหนือสิ่งอื่นใดที่พวกเขาไม่สามารถควบคุมได้ คุณมองดูทั้งหมดนี้ และเป็นเรื่องที่น่าทึ่งสำหรับผลกระทบและอิทธิพลที่การจัดอันดับเหล่านี้มี
ในการพลิกสถานการณ์นี้ การจัดอันดับได้ให้ความสำคัญกับคุณภาพและนโยบายการศึกษาที่สูงขึ้น ให้ความสำคัญกับการลงทุน และวางการศึกษาระดับอุดมศึกษาในมุมมองที่เป็นสากลและเปรียบเทียบ
ในบางประเทศเป็นกลไกที่มีประโยชน์ – ฉันบอกว่ามีการจองจำนวนมากเนื่องจากมีคำถามเกี่ยวกับการวัดคุณภาพจริงหรือไม่ แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสังคมหรือสถาบันที่ไม่เปิดให้เพื่อนหรือบุคคลภายนอกตรวจสอบ ลมหนาวของการแข่งขันได้พัดผ่านพวกเขา
แต่บทเรียนที่นำมาจากมันเป็นสิ่งที่ถูกต้องหรือไม่? และผู้คนกำลังตัดสินใจอย่างเหมาะสมหรือเพียงแค่ต้องการเลื่อนอันดับขึ้น? จะเกิดอะไรขึ้นเมื่อการจัดอันดับกลายเป็นกลยุทธ์ที่ตรงข้ามกับผลลัพธ์ของกลยุทธ์ของคุณเอง? การจัดอันดับมีประโยชน์บ้าง แต่ก็สร้างแรงจูงใจที่ผิดๆ ได้มากมาย เว็บสล็อต
